bookartia

Με ορόσημο το 1941, για την ακρίβεια την ημέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, και με στόχο την καλλιέργεια ενός κλίματος εθνικής ενότητας σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα -τα χρόνια της επτάχρονης δικτατορίας-, ο δημοσιογράφος Σόλων Νεόκοσμου Γρηγοριάδης έγραψε την τρίτομη «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», που καλύπτει τις πιο γοητευτικές και ελπιδοφόρες αλλά και τις πιο σκοτεινές και οδυνηρές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Το έργο του Σόλωνα Ν. Γρηγοριάδη κυκλοφόρησε το 1973 από τις εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, αλλά ήταν εδώ και καιρό εξαντλημένο. Αυτές τις μέρες επανακυκλοφορεί από έναν καινούργιο αλλά δραστήριο εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Polaris, με πρόλογο του καθηγητή Ιστορίας στο ΑΠΘ Γιώργου Μαργαρίτη, ο οποίος επιχειρεί να ερμηνεύσει τις αιτίες που γέννησαν το έργο του Σόλωνα Γρηγοριάδη, αλλά και να το εντάξει στη σύγχρονη ιστοριογραφία. Μέσα από αυτόν τον πρόλογο «διαβάζουμε» το περιεχόμενο, την αντίληψη και την προσέγγιση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας του Σόλωνα Γρηγοριάδη.

της Ελένης Σαραντίτη

Ήταν κάποτε μια μάγισσα τελείως ξεχωριστή. Αυτή ζούσε «μακριά απ' το αγριεμένο πλήθος» των μαγισσών. Άσχετο, αλλά η φράση στα εισαγωγικά μού θύμισε το κλασικό μυθιστόρημα του Βρετανού Τόμας Χάρντι (1840-1928) και την ομότιτλη ταινία του Τζον Σλέσινγκερ (1967) με μια αξεπέραστη Τζούλι Κρίστι – μήπως να τα αναζητήσουμε κάποτε και μόνο για την υψηλή τους ποιότητα;

Επανέρχομαι στη μάγισσα με την ιδιαίτερη προσωπικότητα. Α, ναι, τυχαίνει να υπάρχουν μάγισσες που διαθέτουν μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου και των καταστάσεων, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Στις περιπτώσεις αυτές, ανάλογες είναι και οι σκέψεις και οι πράξεις τους.

Η ΙΔΕΑ ενός παιδιού που προκαλεί έκρηξη στην κουζίνα ενώ κάνει πειράματα Φυσικής δεν είναι ελκυστική για καμιά μητέρα. Παρά τον απειλητικό τίτλο του όμως, το βιβλίο του Ρίτσαρντ Χάμοντ «Εκρηκτική Φυσική!» έχει άριστες προθέσεις. Ο βρετανός δημοσιογράφος- παρουσιαστής εξαιρετικά πετυχημένων τηλεοπτικών προγραμμάτων εκλαΐκευσης της επιστήμηςικανοποιεί τις επιθυμίες των μικρών επιστημόνων με ασφάλεια.

 Το βιβλίο «Μαθημαγικά» του Βρετανού Τζόνι Μπολ (διάσημου στη χώρα του από τις εκπομπές του με επιστημονικό περιεχόμενο που προβαλλόταν από το ΒΒC) θα μπορούσε να είναι μια σοβαρή υποψηφιότητα για δώρο σε παιδί με ενδιαφέροντα για τις θετικές επιστήμες. Το πόνημα του Μπολ αφορά τις μετρήσεις και είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες με τίτλους «Ο αρχαίος κόσμος», «Η εποχή των ανακαλύψεων» και «Σύγχρονες μετρήσεις». Με άλλα λόγια, στις σελίδες του ξεδιπλώνεται όλη η ιστορία των μετρήσεων, από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας.

Κάθε νέος γονιός έχει τουλάχιστον δύο «ντουλάπες συμβουλών» διαθέσιμες - των δύο οικογενειών που συμπεθέρεψαν εξαιτίας του. Ακόμη περισσότερο, σε μια οικογενειόπληκτη κοινωνία όπως η ελληνική, έχει διαρκώς έτοιμες συνταγές διαπαιδαγώγησης, από κουμπάρους, συγγενείς και «κολλητούς».

Ποια λοιπόν η χρησιμότητα ενός μοντέρνου και δη αμερικανικού τέτοιου βιβλίου; Παρόμοια απορία δικαιούνται να διατυπώσουν και οι επαγγελματίες παιδαγωγοί και παιδοψυχολόγοι: Τι καλύτερο έχουν να μας πουν επί του θέματος δύο δημοσιογράφοι, έστω και του επιστημονικού ρεπορτάζ, όπως ο Πο Μπρόνσον και η Ασλεϊ Μέριμαν;

Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στον Έβρο, αλλά κατοικεί στην Αθήνα. Τελείωσε το Παιδαγωγικό και έκτοτε υπηρέτησε με ζήλο τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Επί σειρά ετών εργάστηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες.

Συμπλήρωνε με σατιρικά σχόλια τα κενά της ύλης που ανέκυπταν καθημερινώς. Από το 2002 διέκοψε την καριέρα του στον Τύπο. Έχει μέχρι στιγμής γράψει έξι μυθιστορήματα, δύο από αυτά βραβευμένα κι ένα σε διαδικασία μετάφρασης στα τουρκικά, καθώς και δύο παιδικά βιβλία.

Ανάμεσα στα έργα του συναντάμε τα: «Οι Εφτά Ουρανοί της Ευτυχίας», «Μάγισσες Φέρτε Βότανα». Το μυθιστόρημά του «Το Αστρολούλουδο του Βοσπόρου» έχει τιμηθεί με το βραβείο καλύτερου έργου μνήμης 2003-2004 στο πλαίσιο του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας Επίσης ασχολείται με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων.

Τασούλα Τσιλιμένη 

Η ιδέα πάνω στην οποία πλέκει τον ιστό της ιστορίας ο Παπαθεοδώρου, προέρχεται από ένα πραγματικό γεγονός που συνέβει στη Γαλλία το 2007. Η μυθοπλαστική αυτή τακτική φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα προσφιλής στο συγγραφέα, αφού δεν είναι το πρώτο του βιβλίο στο οποίο την εφαρμόζει.

Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας, και το πρόσφατο Ναι Βιρτζίνια υπάρχει Άγιος Βασίλης, είναι άλλα δυο μυθιστορήματά του για παιδιά, των οποίων η αρχική ιδέα βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που προβλήθηκαν στον τύπο και που ο συγγραφέας με ευρηματικό τρόπο αξιοποιεί λογοτεχνικά. Το ίδιο το γεγονός και η προβολή του στο εξώφυλλο του βιβλίου, αποτελεί μια πρόκληση για το αναγνωστικό κοινό, αφού συχνά η αληθοφάνεια καταφέρνει να λειτουργήσει ενισχυτικά ακόμη και για τους πιο «δύσκολους» αναγνώστες.

Με τόλμη και προσδοκία η Ελένη Πριοβόλου πραγματοποιεί με το νέο μυθιστόρημά της Για τ' όνειρο πώς να μιλήσω την αναψηλάφηση αδιευκρίνιστων πτυχών του πρόσφατου παρελθόντος μας.

Με γνώση και ιστορική συνείδηση μοιράζεται τους προσωπικούς της προβληματισμούς για τις αιτίες της αναποτελεσματικότητας των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα μας αλλά και το όραμά της για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλλοσεβασμού και πραγματικής ελευθερίας, μέσα στην οποία κάθε άτομο εξελίσσει τον εαυτό του προς όφελος του συνόλου.

Με ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα επανέρχεται η συγγραφέας στις εμμονές της, που τις συνθέτουν η Ιστορία, τα κοινωνικά κινήματα, οι συμβολισμοί κι ένας αθεράπευτος ρομαντισμός που θαρρείς υποδόρια ποθεί να εμβολίσει τη σκληρή πραγμα­τικότητα, αυτήν που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν οι επαναστατικές επαγγελίες και πρακτικές για μια καλύτερη ζωή, αυτές που μετέτρεψαν τις ευγενικό­τερες ιδέες σ' έναν καθεστωτικό εφιάλτη.

Με ελάχιστες κριτικές και μακριά από τις λίστες των ευπώλητων, το μυθιστόρημα «Όπως ήθελα να ζήσω» (εκδ. Καστανιώτη) της Ελένης Πριοβόλου(συγγραφέας παιδικών βιβλίων εδώ και 23 χρόνια) έκανε μάλλον την έκπληξη με τη νίκη του στα «Βραβεία Αναγνωστών 2010» από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Αθήνα τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι., όπου το πολιτικό σκηνικό καθορίζεται από το δικομματισμό, τη φαυλοκρατία, τους τραμπούκους και τους τραπεζίτες.

Και ίσως τελικά, όπως αρκετοί σημείωναν την ημέρα της βράβευσης, να είναι αυτό το «μυστικό» του βιβλίου – οι γέφυρες, δηλαδή, που έριξε στο αναγνωστικό κοινό να (ξανα)ακούσει μέσα από μια γοητευτική μείξη λογοτεχνίας και ιστορίας το γιατί τίποτα δεν προχώρησε ποτέ σωστά σε αυτή τη χώρα. Μας το επιβεβαίωσε και η ίδια η νικήτρια.