bookartia

"...Αν τα επί μέρους παραμύθια είναι γραμμένα για παιδιά μ' έναν τρόπο ρεαλιστικό και προθέσεις όχι πολύ μακριά από εκείνες του ντοκιμαντέρ (τα φαντάζεται κανείς αμέσως, σε μια κινηματογραφική τους μεταποίηση), η σύνθεση ολόκληρου του βιβλίου-το θέλει ή όχι η συγγραφέας- απευθύνεται οπωσδήποτε στους μεγάλους και μάλιστα σ' αυτούς που έχουν άμεση σχέση με το παιδί...

Η συγγραφέας μιλάει  για το νέο της μυθιστόρημα που κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες. «Η Ακρα Ταπείνωση» είναι ένα αναπάντεχο βιβλίο για το βίαιο παρόν της κρίσης, ένας ύμνος στον μύθο της Αθήνας και ένας διάλογος ανάμεσα στους σημερινούς «εξεγερμένους» και στους «ηττημένους» της γενιάς του Πολυτεχνείου.

Με αφορμή το βιβλίο της Βάσως Αλεξανδράκη «Το παιχνίδι της επιθυμίας και της γραφής στο "Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης" του Ν.Γ. Πεντζίκη». Εκδ. Αρμός 2013

Eίναι ο πρώτος που καλλιέργησε στα ελληνικά γράμματα το δοκίμιο σαν λογοτεχνία μέσα από ένα προσωπικό απαράμιλλο στιλ: Γλωσσικός πλούτος, γνώση και βίωμα, δομή και σύνταξη, όλα αρμονικά ζυγιασμένα όπως τα συναντάει κανείς μόνο στην υψηλών προδιαγραφών λογοτεχνία. Ισως για αυτό τα βιβλία του Κωστή Παπαγιώργη διαβάζονται ξανά και ξανά, από το θρυλικό, πια, «Περί μέθης» μέχρι το «Ζώντες και τεθνεώτες», τη μέγιστη συμβολή του στον πόνο της απώλειας.

Ο Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ και η Αθηνά Κακούρη μάς ταξιδεύουν στις Μυκήνες, το καλοκαίρι του 1954. Ο Ομηρος τις έλεγε πολύχρυσες. Εκείνο όμως το ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού του 1954 ο νεαρός Αμερικανός Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ - ο Μπομπ όπως τον έλεγαν οι φίλοι του - δεν αντίκρισε τις επιβλητικές Μυκήνες που περιέγραφε ο ποιητής, παρά μόνο τα μεγάλα αγκωνάρια των τειχών τους και το γιγαντιαίο στολίδι της πιο διάσημης πύλης τους: τα λιοντάρια.

Ο Αλμπέρ Καμύ, γνωστός στη χώρα μας, γεννήθηκε το 1913 στο Μοντοβί της Αλγερίας. Ο πατέρας του ήταν Αλσατός εργάτης και πέθανε στη μάχη του Μάρνη. Η μητέρα του είχε σπανιόλικη καταγωγή και εργαζόταν ως παραδουλεύτρα. Τα τρία μέλη της οικογένειας ζούσαν σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων. Το 1918 ο Καμύ πήγε στο δημοτικό σχολείο χάρη στον Λουί Ζερμαίν, που τον βοήθησε να κερδίσει μια υποτροφία.

Τα βιβλία του κατάφεραν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον για την εκλαϊκευμένη εκδοχή της φιλοσοφίας, χωρίς απαραιτήτως να είναι εύπεπτα. Το πιο πρόσφατα μεταφρασμένο στη χώρα μας έργο του, που συνέγραψε με τον καθηγητή John Armstrong, « Η τέχνη ως θεραπεία» (εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση Αντώνη Καλοκύρη), τον έβαλε μέσα στα μουσεία κυριολεκτικά, με γνωστά ιδρύματα ανά τον κόσμο να διοργανώνουν εκθέσεις με αφορμή και αντικείμενο τις ιδέες του.

Ο αυστραλός ιστορικός Κρίστοφερ Κλαρκ διατυπώνει μια ρηξικέλευθη προσέγγιση στα πρόσωπα και στις συγκυρίες που καθόρισαν το πεπρωμένο της Ευρώπης την περίοδο 1914-1918

Από την ευτοπία στη δυστοπία και την εσχατολογία. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την πορεία από τη «Σιωπή του ξερόχορτου» (Πατάκης, 2011) στο «Κοντά στην κοιλιά».